اعتراض دولت به منتقدان و کارشناسان اقتصادی که از نحوه مدیریت دولت خرده گرفته و نسبت به آن انتقاداتی دارند از همان ابتدای روی کار آمدن دولت تا کنون وجود داشته و به رغم فرصت چند ماهه دولت از حضور خود همچنان ادامه دارد.
هر چه از عمر دولت بیشتر می گذرد و دولت به پایان دوران مسئولیت خود نزدیکتر می شود اقتصاد ایران با تنگناهای بیشتری مواجه شده و فشار مشکلات معیشتی بر مردم افزایش می یابد. در این میان اما نظر منتقدان و تحلیل های کارشناسان و اقتصاددانان نه تنها برای دولت مهم نیست بلکه دولت بارها منتقدان خود در حوزه های سیاسی و اقتصادی را با الفاظی خارج از شان خود و منتقدانش خطاب کرده است .
مجید رضا حریری فعال اقتصادی و رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین در گفت و گویی با پایگاه خبری بصیرت به بررسی ادعاهای دولت مبنی بر مدیریت خوب دولت بر اقتصاد ایران طی سال های گذشته پرداخته است.
رئیس اتاق بازرگانی ایران و چیندر این گفتگو معتقد است: بهتر است آقای رئیس جمهور به جای گوشه و کنایه زدن به منتقدان با اعداد و ارقام درباره وضعیت اقتصادی و آمارها و شاخص های آن سخن بگویند.
رئیس جمهور در جلسه هیات دولت از منتقدان دولت گله کرده و صراحتا گفته اند فضا وشرایط اقتصادی کشور آنقدرها هم که منتقدان مطرح می کنند بد نیست به طوری که ما حتی رشد اقتصادی مثبت نیز داشته ایم و دولت تمام تلاش خود را برای بهتر شدن شرایط اقتصادی کشور انجام داده است.
نظر شما درباره اظهارات رئیس جمهور درباره شرایط اقتصادی کشور چیست؟
مساله مهمی که آقای روحانی یا سایر افرادی که تحت عنوان رئیس جمهور مسئولیت اداره دولت را بر عهده می گیرند باید به آن توجه کنند این است که یک رئیس‌جمهور نمی‌تواند منتقدان خود را با کلمات توهین آمیز مورد خطاب قرار دهد.
قطعا برخی جملات و کلماتی که آقای روحانی نسبت به مخاطبان خود طی سال های گذشته به کار برده اند، برازنده و در شان رئیس جمهور نیست، لذا از مقام رسمی آن هم در حد رئیس جمهور انتظار می رود در برابر انتقادات وارده با سعه صدر و تحمل بیشتری برخورد کنند.
این نکته بسیار مهم برای همه روسای جمهور ما باید مشخص شود که رئیس جمهور(اگر جمهور را به معنای مردم بدانیم) رئیس مردم نیست، بلکه مردم یک نفر را به عنوان رئیس‌جمهور انتخاب می‌کنند تا مسئولیت اداره جمهوریت و سایر مسائل کشور را بر عهده بگیرد. این است که نباید امر به رئیس جمهور مشتبه شود که وی رئیس مردم است.
واقعیت این است که بر اساس اصول جمهوری اسلامی، رئیس جمهور کارگزار، خادم و منتخب مردم است و باید در برابر منتقدین سیاست‌های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی دولتش صبور بوده و شنونده خوبی برای این انتقادات باشد، ضمن اینکه از دل این انتقادات راهکارهای موثری را برای حل مشکلات کشور استخراج کند. لذا رئیس جمهور نباید منتقدان و کارشناسان را مورد اهانت قرار دهد.
به نظرتان موضوع رشد اقتصادی و عملکرد دولت در این شاخص طی این سال ها، عملکرد قابل دفاعی بوده است؟
اگر آقای روحانی انتقادات و اعتراضات کارشناسان اقتصادی به شاخص های اقتصادی را قبول ندارند و از نظرشان اقتصاد کشور در دوره مدیریتشان رشد اقتصادی خوبی داشته، بهتر است به جای گوشه و کنایه زدن به منتقدان این ادعا را با زبان عدد، آمار و اسناد بیان کرده و از این طریق با منتقدان و کارشناسان اقتصادی و مردم سخن بگویند.
آمارها نشان می دهد رشد اقتصادی متوسط ما طی سال های 92 تا 97 براساس آمارهای منتشر شده از سوی دولت، بدون احتساب نفت هیچ گاه رشد اقتصادی مناسبی نبوده است.
ما در حالی شاهد رشد منفی اقتصادی در سال های اخیر بودیم که اتفاقا یکی از انتقاداتی که شخص آقای روحانی به دولت قبل داشتند اداره امور کشور با رشدهای اقتصادی منفی است. قاعدتاً اگر نرخ رشد اقتصادی کشور منهای ۷ باشد، اگر در سال بعد کشور هیچ رشدی هم نداشته باشد و رشد اقتصادی کشور صفر باشد به این معناست که وضعیت در این سال 7 درصد نسبت به سال گذشته بهتر است اما این بهتر بودن از سوی مردم حس نمی شود. چون رشد اقتصادی صفر است. بنابراين نوع سخن گفتن دولت با مردم، منتقدان و کارشناسان اقتصادی باید تغییر کند. اگر دولت در اقتصاد احساس رشد می کند خوب است، اما آقای روحانی و دولتمردان باید بدانند که ملت چنین احساسی نمی‌کنند، اگر رشد اقتصادی مربوط به زندگی خود دولتمردان است مبارکشان باشد، اما آقای روحانی و دولتش بهتر است بدانند وضعیت زندگی و معیشت مردم در این سال ها رشدی نداشته است، بلکه مردم با عقب گرد، فقر معیشتی و ناراحتی های مختلفی دست و پنجه نرم می‌کنند که حداقل نتیجه فردی آن سرخوردگی و شرمندگی نزد خانواده و احساس عقب ماندن در عرصه ملی است. به نظر می رسد در حالی که سفره معیشت مردم روز به روز تنگ تر می شود، سفره دولتمردان چنین وضعیتی ندارد که هر روز از گشایش و رشد اقتصادی خبر می دهند.
متاسفانه اعتماد مردم به دولت در حال کاهش است. شاهد این ادعا این است که وقتی رئیس جمهو ر وعده گشایش اقتصادی از اعلام کرد، بازارها هیچ واکنشی به این خبر نشان نداد. البته عملا هم دیدیم موضوع گشایش سنخیتی با واقعیت های اقتصاد ایران نداشت.
دولتی که در مدیریت یک مسئله جزئی تحت عنوان کنکور دانش آموزان که در قیاس با اداره کشور یک جزء بسیار کوچک و نادیدنی به شمار می‌رود، قادر به اخذ یک تصمیم درست و مستقل و جلب اعتماد عمومی نیست به طوری که صبح به مردم می گوید کنکور تعویق شده و مثلا یک ماه دیگر برگزار می شود و شب حرف خود را تکذیب می کند این وضعیت تصمیم گیری در دولت نشان دهنده این است که دولت سرمایه اجتماعی خود را از دست داده است و مردم به هیچ وجه اعتنا و اعتبار چندانی به وعده های این دولت ندارند لذا هیچ عکس العملی هم در واکنش با آن نشان نمی دهند.
نه تنها فضای اقتصادی و بازار بلکه دانش آموزان نیز به تصمیم گیری های دولت عکس العملی نشان نمی دهند، چرا که نمی توانند به قول دولت اعتماد کنند. آنچه در این میان از دست رفته سرمایه اجتماعی دولت است که موضوع بسیار مهمی است.
رئیس جمهور در مقابل انتقادات کارشناسان گفته دولت خدمات فراوانی از قبیل آبرسانی، گازرسانی و...به شهرها و روستاها دارد، به نظرتان این قبیل اقدامات در حوزه کاری دولت قابل اعتناست؟
اگر دولت حد و شان عملکردی خود در قبال مردم را صرفا به اقداماتی چون آبرسانی به روستاها تقلیل داده است دیگر جای هیچ بحث و اظهار نظری باقی نمی ماند! بهتر است یادآور شوم که یک سری فعالیت ها مثل آبرسانی، برق و گاز و تامین این زیر ساخت ها در تمام دنیا توسط بخش خصوصی انجام می شود، لذا انجام این چنین فعالیت های عمرانی بعضا نیازی به حضور و سرمایه گذاری دولتی ندارد، از این نظر دولت ما کمترین اقدامات را برای اداره امور کشور انجام می دهد .
آمارها نشان می دهد رشد اقتصادی متوسط ما طی سال های 92 تا 97 براساس آمارهای منتشر شده از سوی دولت، بدون احتساب نفت هیچ گاه رشد اقتصادی مناسبی نبوده است. 
